“Muziek is voor mij iets geweldigs. Een bron van grote vreugde, een medicijn voor de ziel. Talloze malen heeft muziek mij blij gemaakt, geraakt, opgetild, in de flow gebracht, getroost.”

Op mijn zevende begon ik met pianospelen. Al snel ging ik ook improviseren en componeren. Maar dat werd in die tijd niet aangemoedigd. Ik stopte ermee, en speelde uitsluitend nog muziek die door anderen gecomponeerd was. Vele jaren was ik daar tevreden mee: noten lezen vond ik heel gemakkelijk, en er is zoveel prachtige gecomponeerde muziek in de wereld! Zo behaalde ik mijn staatsexamen klassiek piano.

Toen, ergens tussen mijn vijfentwintigste en mijn dertigste, ging er iets in mij knagen. Het bevredigde mij niet meer om uitsluitend andermans muziek te spelen. Ik begon te verlangen naar mijn eigen tonen, mijn eigen muzikale verhaal. Dat verlangen werd steeds sterker. Ik voelde dat er iets in me zat dat eruit wilde. Vanuit dat verlangen ben ik toen mijn eigen weg gegaan, ik ben gaan improviseren.

Aanvankelijk viel dat niet mee. Ik was al zo ver gevorderd als klassiek pianiste – maar mijn improvisaties klonken alsof ik een beginner was! Toch wilde ik doorzetten. Ik gaf mijn leerlingen eenvoudige improvisatieopdrachten en voerde die samen met hen uit. Zo leerde ik met mijn leerlingen mee. Ik maakte er een gewoonte van elke dag, al was het maar eventjes, te improviseren. Ik speelde samen met andere improvisatiemuzikanten en praatte eindeloos met hun over muziek en improvisatie. Zo heb ik veel kunnen leren en ontdekken.

Inmiddels geef ik meer dan vijfentwintig jaar improvisatieles. Vele honderden leerlingen en cursisten heb ik zien opbloeien en gelukkig worden bij het betreden van de wereld van improvisatie. De lessen bleken een prachtig neveneffect te hebben: de vrijheid, verkregen door het improviseren, werkt heel vaak door in het dagelijks leven. Elke dag zie ik hoe gelukkig en vervuld mensen kunnen worden door improviseren. Ik wens je toe dat ook jij die vreugde veelvuldig zult ervaren. En daar help ik je graag bij!